In de moderne samenleving met al haar technologische ontwikkelingen staat de mens behoorlijk ver weg van zichzelf en de natuur.
Echter kan deze verbinding nooit helemaal worden gebroken aangezien de mens een manifestatie is van de natuur.
Dit artikel gaat over essentiële verbinding tussen mens en de natuur in de context van het vruchtbaarheidscultus.
Voordat het monotheïsme ontstond en een wereldwijde dominante positie innam waren er de culten van de natuurvolkeren.
Zij leefden in harmonie met de natuur en stemde hun levenswijze, geneeskunst, rituelen, intimiteit en allerlei andere levensgebieden hierop af.
Met de komst van het monotheïsme, vooral het christendom en de islam, is er een gewelddadige afstand gekomen tussen de mens en de natuur.
De natuurvolkeren waren zich zeer bewust van de verbinding tussen de innerlijke wereld van de mens en de natuurlijke wereld met al haar fenomenen, cyclussen en groeiprocessen.
Zij gaven uiting aan deze intrinsieke verbinding in de vorm van o.a. vruchtbaarheidsculten; de erkenning, eerbied en bewust aandacht geven aan de creatieve energie in zichzelf en in de natuur, om zo creatie en harmonie te verschaffen. Het monotheïsme heeft een systematische vernietiging van dit bewustzijn geïmpregneerd in het collectief bewustzijn van de mens.
Dit leidde tot de onderdrukking van de seksuele energie met allerlei perversies in diverse vormen als gevolg. Het beeld van de vrouw werd gedegenereerd en als een soort geboortemachine gezien, evenals het vertekend beeld naar de man in zijn geslachtsrol. In de moderne tijd is de diepere betekenis en verbinding van deze energieën in onze huidige cultuur verloren gegaan.
Tijdens de soundhealing bijeenkomsten vanuit Integrale Genezing en Menszijn worden deze thema’s geherintroduceerd zoals op 3 mei in Hoorn en 25 mei in Zaandam het geval is. Het thema van deze bijeenkomst is Beltane en dit markeert het middelpunt tussen de lente-equinox en de zomerzonnewende. Deze viering is levendig en vreugdevol, diep geworteld in oude Keltische tradities. Het kondigt de komst van de zomer aan en viert de vruchtbaarheid, het leven en de schoonheid van de natuurlijke wereld die in bloei staat. Het is een tijd om ons te verheugen in de magie en het wonder van de wereld om ons heen.
De principes van de mens en de vruchtbaarheidscultus
De natuur zelf is het grootste altaar dat er bestaat en dat was zeker bekend bij onze
voorouders, evenals het feit dat we met respect voor de natuurlijke krachten terugkeren
naar onszelf, we worden vergeestelijkt en gereset. De verbazingwekkende manifestatie ervan wordt waargenomen in de wonderbaarlijke symbiose van een man en een vrouw, die als koppel, door middel van vruchtbaarheidsrituelen, het effect van harmonie en overeenstemming met die energie kunnen bereiken.
De mens en haar vruchtbaarheidsculten in de oudheid waren gebaseerd is op het nabootsen van oer-natuurkrachten of toespelingen op hemelse macht, allemaal met als doel
verbinding en harmonie met de eeuwige cirkel van vruchtbaarheid en leven.
Bewijs hiervan is het begin van alle magische formules die altijd gebaseerd zijn op de toespeling ‘zo ik, zo dat’.
De vruchtbaarheidscultus van de mens was in principe gebaseerd op verschillende witte tantrische activiteiten. Gebruik van energie die wordt veroorzaakt door seksuele opwinding, vooral voor en tijdens het orgasme, bewegen de krachten van de natuur, als ze gefocust zijn in de gewenste richting, kan men een beroep doen op alle aspecten van geluk die noodzakelijk zijn voor het behalen van een doel. De vruchtbaarheidsculten hebben in de eerste plaats het doel om mensen op een meer intieme manier met elkaar te laten verbinden, met de natuur zelf en haar bron.
